Annetje van Verseveld
In de beelden van dansers en de elegantie van de mens gaat het om de beweegelijkheid en de expressiviteit van de figuren waaraan een
nadrukkelijke figuratieve weergave van het menselijk lichaam
ondergeschikt is.
De dansers balanceren op de tenen van een voet en reiken zover mogelijk omhoog waarbij ze met een lichte draaiende beweging achteroverbuigen.
Zij lijken vol overgave hun bestaan te vieren en stilgezet op een
ondeelbaar moment in de tijd.
Hun lichamen worden aangeduid, wat niet van belang is voor de beweging is weggelaten.
Hetzelfde uitgangspunt hanteert zij in de beelden van paarden mensen en amazones, waarbij van de paarden met hun brede ruggen
iets vertrouwds en beschermends uitgaat.
In alle beelden speelt daarbij de bijzondere wijze van patineren een be-langrijke rol.
In ieder beeld zijn de voor haar essentiële elementen in verschillende kleuren gepatineerd.
Haar kleurgamma bestaat uit groene en goudachtige kleuren in
verschillende gradaties en groen en zwart.
Annetje van Verseveld werkt met graniet, hardsteen, marmer, albast en zachtere steensoorten zoals serpentijn en speksteen.
daarnaast maakt zij beelden in brons volgens de cire perdue methode. In de afgelopen jaren legde zij zich vooral toe op marmer en albast
voor haar beelden in steen. Zij maakt geen voorontwerpen voor haar
beelden in steen, maar bekijkt een ruw stuk steen op de idee en de
vorm die zij ermee kan verwezenlijken. Als de globale vorm door haar uit de gekozen steen is gezaagd wekt zij verder met handbeitels.
Nadat op deze wijze de definitieve vorm ui de steen is gehakt is volgt een fase van schuren en polijsten totdat het beeld zacht glanzend in
de ruimte staat.
De natuur is de inspiratiebron voor haar stenen beelden. Albast lijkt licht te vangen en het weer uit te stralen. Er zijn onder haar handen
schelpachtige vormen ontstaan en ronde organische waarin het licht bij wijze van spreken rond kan zingen, vormen die aangespoeld zouden
kunnen zijn uit de zee of een rivier.
In haar in brons gegoten beelden keert de menselijke figuur terug in sterk geabstraheerde gedaante. Zoals in het bijna een meter hoge beeld
dat verwijst naar de griekse godin Aphrodite, dochter van Zeus en de in zee levende Dione.
Comments (0)