Nick Seijkens
“Ik ervaar de wereld als onnodig complex, waarin regelgeving groteske vormen aanneemt. Je kan je op een steeds kleiner terrein bewegen en de zaken overzien. De mens wordt teveel bepaald door zaken buiten hem om. De oppervlakkigheidgroei. Het schilderen is een klein stukje wereld, dat ik kan bepalen”, aldus Nick Seijkens.
“Behalve ambachtelijkheid, kent de schilderkunst geen regels. Door het vinden van creatieve, beeldende oplossingen kan ik de legpuzzel van de maatschappij beter begrijpen of beter mij erin bewegen.
Ik schilder niet vanuit een eiland, maar probeer door het schilderen de complexiteit te ordenen. Op het schilderij kan ik mijn eigen regels loslaten en zelf beslissen. Geen ‘art pour art’, maar door middel van het werk communiceren, waarbij ik werk met principes van contrasten in kleur, lijn, vorm en beweging.”
In zijn werkwijze wordt het toeval beheerst toegelaten tot het schilderij en aangepast aan haar grammatica.
Voor Seijkens is het werk continu in beweging en nooit een defi-nitieve stellingname. Hij zoekt naar schoonheid, hoe subjectief dit begrip ook is. Een schilderij hoeft voor hem niet te verontrusten; de onrust zit voor Seijkens in het schilderen zelf. Een voltooid schilderij heeft alles van zich afgeschud. Het straalt en verlangt ernaar om bekeken te worden; het geeft spanning in rust.
De mens, en met name de zin en de betekenis van het leven, laat in het oeuvre van Seijkens diepe sporen na. Er vindt telkens een con-frontatie plaats tussen lichamelijke aanwezigheid en lijnvoering, kleur- en verfgebruik.
De uitgebeelde figuren bevinden zich in een atmosferisch weerge-geven omgeving en zijn versluierd in de compositie weergegeven. Alle andere elementen van decompositie hebben naast hun formele betekenis, ook een zelfstandige functie.
De dynamiek van de lijnvoering handhaaft zich naast een expres-sief kleurgebruik en het geheel wordt afgewisseld met oases van rust. In ieder werk leveren rust en beweging een strijd met elkaar. Voor de keuze van zijn onderwerpen kijkt Nick naar het verleden.
Bijbelse of Griekse mythologische verhalen dienen regelmatig als uitgangspunt voor zijn schilderijen, vanwege de compositionele eisen van zo’n thema of de metaforen die in de oude verhalen opgesloten zitten. Vanuit dit kunsthistorisch besef worden de lij-nen uit het verleden doorgetrokken en de wegen naar de toekomst opengehouden. De mens relateert zich tot het schilderij en geeft het betekenis. De titel van het werk is bij dit proces een verwij-zing, maar geeft geen verklaring.
Voor Seijkens is de totstandkoming van een schilderij het trekken van een conclusie, althans een voorlopige.
Comments (0)